بنا بر نظر بنیاد شبکه‌های آزاد یا Open Networking Foundation (ONF)، شبکه مبتنی بر نرم افزار یا SDN (Software Defined Networking) یک معماری شبکه محسوب می‌گردد که سطوح کنترل (Control Plane) و داده (Data Plane) را از یکدیگر جدا کرده و سطح کنترل (اطلاعات شبکه و سیاست گذاری) را به یک برنامه کنترلر منتقل می‌نماید. سیسکو نگاه گسترده‌تری به مبحث SDN داشته و در آن علاوه بر مدل کنترلر عامل یا به عبارتی Controller/Agent که ONF برای OpenFlow تعریف نموده، به معرفی مدل‌های دیگر برنامه‌نویسی شبکه نیز می‌پردازد.
SDN یا همان Software Defined Networking در واقع توپولوژی شبکه را توسط یک نرم‌افزار تعریف می‌کند.
این تکنولوژی با هدف مدیریت شبکه به صورت پویا و کارآمدتر به وجود آمده است تا عملکرد کلی شبکه و نظارت بر آن بهبود بخشیده شود.
با توجه به این واقعیت که معماری شبکه‌های استاتیک و سنتی، غیر متمرکز و پیچیده است، SDN باعث می‌شود که کنترلر شبکه‌های فعلی با انعطاف پذیری بیشتری باشد و عیب یابی آن‌ها ساده‌تر شود.
SDN یا همان Software Defined Networking تلاش می‌کند که اطلاعات شبکه را در یک جز از شبکه متمرکز کند.
Control Plane به عنوان مغز شبکه SDN در نظر گرفته می‌شود که کل اطلاعات را شامل می‌شود.
معماری SDN
معماری SDN، کنترل شبکه، Forwarding Function و .. که مربوط به زیرساخت می‌باشد را در دست دارد.
پروتکلی که SDN از آن استفاده می‌کند، Openflow است. اما این پروتکل تنها یکی از مولفه‌های کلیدی است که انقلاب نرم‌افزاری شبکه را آغاز کرد.
OpenFlow یک پروتکل شبکه است که قابلیت برنامه ریزی دارد و می‌تواند باعث مدیریت، کنترل و هدایت ترافیک در میان روترها و سوییچ‌ها شود. این قابلیت حتی به نوع vendor یا همان سازنده تجهیزات نیز بستگی ندارد.
SDN در حال حاضر یک فناوری شبکه عرضه شده است که توسط vendor های بسیار زیادی از جمله Vmware، Juniper ، Cisco و… در حال استفاده و توسعه می‌باشد.
ایده کلی SDN (Software Defined Networking) بر این است که مدیریت دستگاه‌های شبکه یک مدیریت متمرکز و انعطاف‌پذیر باشد.
معماری SDN روی ۴ زمینه اصلی تمرکز دارد:
- جداسازی لایه کنترل از دیتا
- کنترلر متمرکز و داشتن دید جامع نسبت به شبکه
- داشتن رابط کاربری باز بین کنترلر و لایه دیتا
قابلیت برنامه ریزی شبکه با اپلیکیشن‌های خارج از شبکه
